Naamgeving “En Hij Stierf”

Naamgeving van de uitvaartvereniging "En hij stierf"

Op 8 februari 1937 werd door secretaris K.Oussoren stil gestaan bij het 25-jarig jubileum van de
uitvaartvereniging. Hierbij werd ook de naam "En hij stierf" toegelicht.

De vereniging was eerst naamloos. Op 26 februari 1915 werd besloten tot de naam "De laatste eer".
Op 17 maart 1930 werd het "En hij stierf".

De secretaris zegt hierover:

"De naam die ze thans draagt is: "En hij stierf", welke woorden in 't begin van den Bijbel telkens voorkomen, als meegedeeld wordt wanneer een zeer oude, wiens leeftijd in de honderden jaren liep, was gestorven.
Dat "En hij stierf" zegt ons, dat we allen, hoe oud we ook worden, moeten sterven.
't Is reeds eenige jaren geleden, dat we een mooi vers tegenkwamen, waarboven stond "En hij stierf".
Met dit vers wensch ik te eindige

En Hij Stierf

1.
"En hij stierf", dat woord geldt allen
Wier aardschen loopbaan was vervuld, 
En waarvan 't eindgericht voor velen
In duisternis is gehuld.

3.
"En hij stierf", de zon gaat onder,
Of gaat op ten heerlijkheid.
Eeuwig buiten, eeuwig binnen,
Eindelooze eeuwigheid.

5.
Jezus roept nog, biedt genade,
Die vol droefheid tot Hem vliedt.
Klaag uw zonden, rust niet eerder
Voor u ook genâ geschiedt.

7.
Kies nog heden, eer 't telaat is,
't Smalle pad; God schenkt gena.
Breng uw zonden en uw zorgen
Bij 't kruis van Golgatha.

2.
"En hij stierf" dat geldt dezulken
Die juichen voor den troon van God,
Wier levenswandel het getuigde
Hun ziel wacht straks een zalig lot.

4.
Mensch bedenk, ook u zal gelden
Eenmaal zeker: "En hij stierf"
Laat u nog leiden, leeren
Door Hem, Die de kroon verwierf.

6.
"En hij stierf" o, stel niet uit nu
Jezus zegt: "Geef Mij uw hart,
'k Wil u noemen Mijne kind'ren,
stillen al uw levenssmart." 

 

            (Uit: Licht in Lijden)